De kortste etappe van de reis, van Madeira naar Gran Canaria, begint met windstilte en wij moeten varen op de motor, maar in het verloop van de tocht trekt de wind aan en kan de Cardo doen waar hij voor gemaakt is.
Al op Schiphol, wachtend op hun vlucht naar Madeira, worden bemanningsleden Theo en Hans geconfronteerd met de eisen van het zeezeilen. Hoezo vakantietripje? Luc belt of we snel de taxi willen nemen naar Zaandam om een nieuwe dieptemeter op te halen. Bij aankomst in de haven van Funchal staat de gereedschapskist al klaar. Dieptemeter installeren, dan de lenspomp repareren, de radar en het kompaslicht werken niet en de ankerlier pakt de nieuwe ketting niet.
De mankementen worden gerepareerd. De volgende ochtend zijn wij klaar om uit te varen, uitgezwaaid door 50 schonen van Madeira. Het plan is om in 36 uur naar het eiland Salvergem te varen en daar in een baaitje iets te zien van het vogelleven. Maar er is nauwelijks wind en we gaan op de motor varen. Wij verliezen tijd en als wij het eiland na twee etmalen in zicht krijgen, gaat de zon onder.
Zonder verlichting op het onbewoonde eiland is het te riskant om voor de rotsachtige kust een ankerplaats te zoeken. Dus zetten wij koers naar Isla Graciosa, iets ten oosten van Lanzarote. Er waait inmiddels een wind van 20 knopen uit het noordwesten en wij komen de volgende dag rond de middag aan. Het is een prachtig ongerept eiland met een paar honderd bewoners, een haventje en een mooie baai. Na het foerageren, van zowel het schip als de bemanning ( heerlijke lunch in een tentje waar grootmoeder, dochter en kleinkind de scepter zwaaien) voeren wij naar een prachtige baai waar wat werd gezwommen, geborreld en gekookt.
De volgende ochtend steken wij over naar Castillo del Aguila aan de ZO kant van Lanzarote, een luxe, prima ingerichte haven waar wij twee nachten blijven. Vandaar zetten wij koers naar Las Palmas de Cran Canaria. Daar aangekomen vinden wij die grote haven met alle drukte eigenlijk maar niets en besluiten aan de noordkant om het eiland te varen op zoek naar een mooie plek om te overnachten.
Zes uur later vinden wij een mooie beschutte baai met tegen de berghelling een idyllisch dorpje. Wij gooien het anker uit en willen net een biertje drinken als we overdonderd worden door het motorlawaai van een aantal motorski’s . Als de herrie stopt, slaat de disco op het strand aan en vervolgens een fanfare. Wij blijken in het jaarlijkse dorpsfeest te zijn beland.
Die avond wordt er een vuurwerk afgestoken en een dorpeling adviseert ons te verkassen. Wij denken dat het wel los zal lopen en blijven liggen, maar op het aangekondigde tijdstip van 23 uur gebeurt er niets. Pas na een uur komt een roeibootje naar ons toe met het dringende verzoek in gebarentaal om te verhuizen. Als wij verderop liggen en het spektakel begint met anderhalf uur vertraging, zien wij dat de vuurwerk in het water wordt geschoten, precies op de plek waar wij eerder lagen.
De volgende dag varen wij naar de haven van Las Palmas waar wij de boot schoon maakten en wachtten op de nieuwe crew. De witte polo’s met ” sailing round the world for cancer research” vallen absoluut op en top op het vliegveld worden wij bevraagd over onze reis, het project. Laten wij hopen dat dit soort uitingen ook werkelijk sponsorgeld zullen opleveren.